Benvido ao blog das ciencias sociais do colexio XXX

21 de febrero de 2013

Día da Paz 2013

Como é habitual o pasado 30 de xaneiro celebramos no colexio o Día Escolar da Paz e a Non-violencia, unha xornada que pretende honrar a figura de Mahatma Gandhi no aniversario do seu asasinato.

No Guillelme Brown cada curso adicamos o Día da Paz a unha temática diferente, pero todas relacionadas coa non-violencia e a cidadanía responsable. Este ano, por petición expresa do alumnado de secundaria tratamos os dereitos da muller e a loita pola igualdade de xénero.

Tras o tradicional almorzo solidario con produtos de comercio xusto, os alumn@s da E.S.O. fixeron unha posta en común cos traballos e investigacións realizados:

1º da ESO: expoñeu varios traballos sobre a situación da muller en varias etapas históricas. Como era a súa vida cotiá? Cal o seu traballo? Cales os seus dereitos? Como conclusión, todos estiveron de acordo en sinalar que as mulleres estiveron relegadas durante gran parte da historia ao ámbeto familiar e domestico. Ante a evidente pregunta de cando comezou a fraguarse esta situación, os grupos tivérono claro: xa na Prehistoria, ao comezo da Idade dos Metais. (A historia da muller é algo que traballamos polo xeral na asignatura de Ciencias Sociais).

 Un momento da exposición dos grupos de 1º da E.S.O.

2º da ESO: fixo un traballo de recompilación de datos a través de internet, utilizando fundamentalmente os facilitados pola web do Instituto Nacional de la Mujer do goberno de España. Queriamos  saber se hoxe en España existía ou non a igualdade real entre homes e mulleres. O resultado foi claro: as estatísticas e os datos confirman que aínda non acadamos a igualdade. 

Fabiola demostrou que aínda existen traballos considerados másculinos e outros femininos. Pedro explicounos o concepto de brecha salarial (diferencia de soldo entre un home e unha muller en postos similares) demostrando que nalgúns sectores económicos chega ata o 25 %. Daniel centrouse no acceso das mulleres a postos de responsabilidade e chegou á conclusión de que, se ben existe paridade no mundo da política, non ocorre o mesmo nas grandes finanzas: non hai ninguna muller presidenta ou vicepresidenta en ninguna das empresas do Ibex35! A Luz tocoulle lidiar coa violencia de xénero e analizou os datos sobre as vítimas mortais entre os anos 2008 e 20012, desfacendo algún mitos como o de que a maioría dos agresores son de orixe estranxeira.

3º da ESO: analizou a prensa escrita e obtivo os seus propios datos para comprobar que tampouco non medios de comunicación existe igualdade real. En ningún dos cinco xornais analizados (dous de tirada nacional, dous galegos e un local) a porcentaxe de novas sobre mulleres ou o xénero feminino pasaba do 10%.

 Resultado da criba de novas de Álvaro (á dereita as "novas en feminino").

 Ademais, Andrés analizou unha revista dirixida ao público feminino para analizar os temas que nel se trataban. Os temas máis tocados eran moda, vidas privadas, famosos e consellos de cociña, saúde e ocio. Este tema deu pé a un debate sobre as preferencias de alumnos e alumnas coa conlcusión de que os temas que os medios de comunicación consideran de “interese feminino” non corresponden realmente cos más interesantes para as nosas alumnas.

 Un momento do debate.

Para rematar o acto, falamos da campaña “Nobel para Malala” da ONG Axuda en Acción. Trátase dunha iniciativa para presentar a candidatura ao premio Nobel da Paz de Malala Yousafzai, a nena paquistaní que o pasado 9 de outubro recibiu un disparo na cabeza por defender o dereito á educación das nenas no seu país.


Un dos vídeos da campaña de Axuda en Acción sobre a situación da muller no mundo.

 En definitiva, unha xornada ben aproveitada!

30 de enero de 2013

A importancia da xeografía...

Ás veces a actualidade parece superar á imaxinación e nos sorprende con nova tan absurdas que resultan incribles... pero son certas!

Sabine Moreau é unha muller belga de 67 anos que unha boa mañá colleu o coche para ir a buscar a alguén á estación de tren. Tecleou o destino no seu aparello GPS, saiu do garaxe e seguiu as indicacións ao pé da letra. O que debía ter sido un traxecto de 40 minutos rematou nunha absurda odisea de dous días e 1.450 km!

A delirante ruta entre Solre-sur-Sambre (Bélxica) e Zagreb (Croacia)

"Vin sinais de tráfico en francés e en alemán. Pasei por Colonia, Aquisgrán, Fránkfurt... Pero non me fixen ningunha pregunta. Pisei o acelerador e continuei conducindo", declarou a condutora. E así, no canto de chegar á estación de tren rematou en Zagreb, capital de Croacia.

Como vedes, a xeografía ten a súa importancia, aínda que sexa para non perderse!

27 de enero de 2013

O neno salvaxe

Como tantos outros antes que nós, en Educación para a Cidadanía sentímonos atraídos pola figura do "neno salvaxe". É posible vivir sen contacto con outros seres humanos? E sobre todo, é posible voltar á sociedade?

O regreso
por Daniel Losada


Foi dificil ensinarlle a falar o inglés pero por fin o conseguimos.

Chamámolo Víctor, encontrouse nun lugar do sur do Congo, rodeado por animais de todo tipo dándolle cobixo. A súa mente estaba pechada totalmente á sociedade. Caminaba a catro patas, ao estilo dos simios, cheiraba a todo o mundo e subíase ás árbores para coller froitos e repartilos entre os seus.

Resistíase a vir connosco e incluso nos atacou algún gorila,pero ao final subiu ao barco con destino Londres.

Primeiro, o doutor Wayne Zhukovsky fíxolle unha revisión a fondo e grazas ao seu estado físico puidemos saber que tiña mais ou menos entre trece e quince anos.

Cando chegamos a Londres, despois de dúas semanas e media, tivemos que anestesialo para podelo sacar do barco. Despois metérono nunha especie de ambulancia blindada que iría ata a unidade de Coidados e Investigación Intensiva Psicóloga (PIICU). Unha vez alí arquivaron o caso e asinouse un dos psicólogos.

O parapsicólogo neerlandés Charles van Rufford leva o seu caso e está utilizando todos os métodos dos que dispón para saber como vivía e como se relacionaba; tanto a nivel persoal como nos seus coñecementos de caza e supervivencia.


Experimentou con hipnose e con probas a ceo aberto, tentando que mostrase algún tipo de interese en comunicarse connosco. Estas probas deron resultados e pronto coñecimos os seus gustos.

A proba seguinte foi vestilo e levalo a Harrod´s, un dos lugares máis concurridos de Londres. Unha vez alí demoslle unhas pautas a seguir: demoslle cartos e un plano dos almacéns para que fora a mercar a unha tenda. E, para a nosa sorpresa, en canto o deixamos libre comezou a oliscar a todas as persoas que levaban abrigo de pel. Respecto ás súas compras, foi a unha xoguetería a comprarse un peluche xigante, un gorila. Según el, era o seu irmán.

Outra das probas foi levalo á comisaría de policía para facerlle un Documento de Identidade e un pasaporte inglés. Os primeiros contactos verbais non foron de todo ben, xa que cada vez que lle preguntaban algo so contestaba “si” ou “non” sen querer razoar o que lle preguntaban. Logo, o parapsicólogo nos comunicou que non estaba acostumado a falar e que por iso non comprendía a súa utilización. 

Outra das probas foi que, xa que o documento de identidade e o pasaporte necesitaban foto, levámolo a un fotógrafo. Ao final asustouse co “flash” e saíu correndo de alí. Menos mal que tiñamos unha camisa de forza por se acaso…

Pasaron dous meses e ía mellorando. Case parecía unha persoa civilizada, e digo case porque ás veces dáballe a tolada e non había quen o parara. Encóntrome persoalmente moi satisfeito do traballo e dos resultados obtidos. Se segue a mellor, dentro de tres semanas comezará a vivir nunha casa de acollida ás aforas de Washington D.C. mentres preparamos o dispositivo de búsqueda da súa familia.


Departamento de Psicoloxía dos Estados Unidos de América.

 Sr. Wayne Zhukovsky: